What’s That Sound: Doornroosje, Nijmegen

Elke maand vertelt een geluidstechnicus wat hij/zij allemaal uitvreet achter die knopjes en schuifjes. Deze keer: Paul Hendriksen (34) van Doornroosje, Nijmegen.

Voor wie mogen ze je ’s nachts wakker maken?
“Motorpsycho, hoewel dat moeilijk gaat, want ze bestaan niet meer. Ik hou erg van bands die alle stijlen uit alle tijden organisch vermengen. Bovendien weet je nooit wat ze gaan doen; een hommage aan The Allman Brothers of heavy metal.”

Welke fout zul je nooit meer maken?
“Te zacht soundchecken. Van die prachtige warme mix blijft in een uitverkochte zaal helemaal niets over, je moet bijna tegennatuurlijk hard soundcheken.”

Welk verhaal vertel je graag tijdens een drankgelag?
“Afgelopen zomer was ik met Bambix in Brazilië. Na een half uur zoeken had ik nog geen mengpaneel gevonden. Bleek dat ze een gat in de muur hadden gezaagd voor de kabels en het mengpaneel buiten, in het kassahokje, stond. Moest ik in de vrieskou, terwijl ik door dat gat de ruggen van de bandleden zag, het geluid doen. Met veel heen en weer rennen en iemand die me vanuit de zaal seinen gaf, werd het toch een goeie show.”

Slechte ervaringen met bands?
“Met de crew van Fear Factory. Ze kwamen veel te vroeg aanzetten en het eerste wat ze deden was het hele personeel uitkafferen omdat het allemaal nog niet geregeld was. De toon was gezet, toen brak ook nog de brug van de zevensnarige gitaar. Ik als een gek zorgen dat het werd gerepareerd, werd ik nogmaals getrakteerd op een scheldkolonnade. Als Fear Factory speelt, werk ik in ieder geval niet.”

Grootste verrassing?
“Het optreden van O.L.D., Old Lady Drivers. Verheugde me erg op de grindcore die ze voorheen maakten, maar ze hadden het roer omgegooid en maakten mellow trance, compleet met wierook en kaarsen op het podium. Het publiek dacht ook: wat hebben we nu aan onze broek hangen. Iedereen zette het op een zuipen en toen werd het toch nog gezellig.”