Honeyland: ramp in slow-motion

De documentaire Honeyland over de laatste vrouwelijke honingjager van Europa kreeg een dikke negen van het IDFA-publiek. Het is een prachtig gefilmd en ontroerend voorbeeld van wat we als mensheid verliezen als we vooral bezig zijn met vooruitgang en kortetermijndenken.

Drie jaar lang volgde een kleine crew de laatste vrouwelijke honingjager van Europa, Hatidze Muratova. Hatidze oogst haar honing op de meest betoverende plekken. Zelf is ze net zo puur en zuiver als de honing van ‘haar’ wilde bijenvolken, haar omgeving is even ruig als gul. In een verlaten bergdorp, afgesloten van elektriciteit en stromend water, verzorgt ze haar bedlegerige moeder. In deze bijzondere setting filmden Tamara Kotevska en Ljubomir Stefanov een oogstrelend en intiem portret, waarin de hoofdpersonen zich vaak onbespied lijken te wanen.

Honing

De komst van een echtpaar met een caravan vol kinderen zorgt voor een onverwachte dramatische wending. Ineens verandert de film in een allegorie. Vanaf een bergtop kijkt Hatidze toe hoe hun kudde runderen het dorp overspoelt. Met hun chaotisch en enigszins asociale gedrag verstoren ze Hatidzes harmonieuze bestaan. De ruwe manier waarop de dieren en kinderen worden behandeld, staat in sterk contrast met Hatidzes liefdevolle relatie met de bijen.

Als de onder geldzorgen gebukt gaande vader hoort hoeveel haar honing oplevert, begint hij interesse te tonen in de bijenhouderij. Begrijpt hij ook haar belangrijkste regel, namelijk dat je nooit meer wegneemt dan de bijen kunnen missen? Wanneer de vader zich toch op de honingproductie stort, volgt een ramp in slow-motion.